Streszczenie

Poznaniacy w kulturze światowej

"Przedmiotem kultury będzie wszystko to, co przyjmie czysty i szlachetny

skarbiec ludzkości, co odrzuci to znaczy, że nigdy nim nie było.

Historia nie raz pokazała, co przetrwało,

a co zginęło w czeluściach i mrokach przeszłości"

   Jan Babtysta Quadro uważany jest za włosko-polskiego architekta.

   W 1552 G. B. di Quadro objął funkcję architekta miejskiego w Poznaniu i sprawował ją do 1562. Był właścicielem kilku nieruchomości w Poznaniu, a także cegielni, łaźni i winiarni mieszczących się w rynku. Zmarł w zapomnieniu, w przyznanym mu przez Poznań wykuszu przy ul. Masztalerskiej. Jego żoną była poznańska mieszczka Barbara Sztametówna (zm. 1603). Zżył się z Poznaniem i nadał temu miastu renesansowy charakter, uzyskując jego obywatelstwo.

   Aż trudno uwierzyć, iż architekt, który zaprojektował przebudowę w stylu renesansowym poznańskiego ratusza - najważniejszego z symboli Poznania, popadł na długie lata w zapomnienie. Mało też mamy informacji o jego życiu. Przypomniano sobie o nim dopiero w I poł. XIX wieku. Wtedy to Józef Łukaszewicz odkrył w archiwach i opublikował dwa kontrakty, jakie rada miejska zawarła z Janem Baptystą Quadro z Lugano, bo o nim mowa. Kontrakty te opublikowano w 1838 roku, co dało początek badaniom nad jego życiem i twórczością. Dla potomnych pozostał „twórcą jednego dzieła”, choć ratusz to nie jedyna budowla zaprojektowana przez niego w Polsce, chociaż jest on jego najznakomitszym dziełem.

    Powtórzmy jeszcze raz: aż dziw bierze, że ten wybitny budowniczy, twórca perły polskiego renesansu i wielu innych budynków, zmarł w nędzy i zapomnieniu...

      Mateusz Hurysz

Pełen tekst artykułu