Kalendarium 15 i 16 stycznia

15 Styczeń	16 Styczeń
1653 - "Dnia 15 stycznia z przyczyny niebezpieczeństwa buntu Chmielnickiego, który krajowi zagrażał, odbyło się w kościele katedralnym uroczyste nabożeństwo dla uproszenia od Boga pomyślności dla oręża polskiego. Po czym wyruszyła uroczysta procesja z cudownym krzyżem do kościoła Marii Magdaleny, gdzie znajdowało się wszystko duchowieństwo świeckie i zakonne, magistrat, cechy i mnóstwo ludu". 1813 - Przybył do Poznania król Neapolu Murat i wicekról Italii. Murat opuścił Poznań po trzech dniach, natomiast wicekról Italii był w Poznaniu do 12 lutego. Jeszcze w tych pełnych zwątpienia dniach wystawili poznaniacy około 30 jeźdźców do walki. Ostatnie grupy wojska francuskiego opuściły miasto 13 lutego. W ślad za ostatnimi oddziałami wojsk francuskich wkroczyli do Poznania kozacy i rosyjski generał, graf Woroncow. Dowódca rosyjski ogłosił proklamację, w której zapowiadał zachowanie wszystkich dotychczasowych władz miejskich. 1844 - W sali bazarowej "zgromadziło się osób przeszło czterysta na koncert Samuela Kossowskiego. Fantazya jego własnej kompozycji spowodowała najhuczniejsze oklaski. Gra Kossowskiego świadczy o niepospolitym talencie. Udaje się on do Niemiec i Francyi. Nie wątpimy, że skoro się rozpatrzy w muzycznym świecie, stanie pomiędzy pierwszymi mistrzami" Domysły poznańskiego recenzenta sprawdziły się. Kossowski występował "we wszystkich znaczniejszych miastach polskich oraz w Austrii i Niemczech. Krytyka ówczesna chwaliła piękność jego tonu i technikę znacznie wyrobioną". 1856 - W kościele św. Marcina odbywały się uroczystości żałobne w związku ze śmiercią Adama Mickiewicza. "Kościół św. Marciński nie mógł objąć tłumów ludu z miasta i prowincji; schody i podwórze były zapchane mimo dokuczliwego zimna" - pisał świadek tych wydarzeń. Na środku kościoła ustawiono katafalk z portretem poety. Mowę żałobną, pełną patriotycznych akcentów, wygłosił najlepszy w owych czasach kaznodzieja poznański - ks. Aleksy Prusinowski. (więcej na Jego temat) 1894 - Urodził się Zygmunt Zaleski. Ukończył ekonomię i historię, a w latach międzywojennych piastował funkcję wiceprezydenta Poznania. Był prezesem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, a przede wszystkim inicjatorem i wydawcą "Kronik Miasta Poznania".	1559 - Król Zygmunt August przywilejem z dnia 16 stycznia upoważnił magistrat poznański do nabycia dwóch pustych placów koło zamku i postawienia na nich łaźni, z których w roku 1620 miasto miało 104 złote dochodu. Poznań posiadał w tym czasie następujące łaźnie: kapitulną nad brzegiem Warty, kapitulną na Ostrówku, na ulicy Koziej, na Rybakach, przy strzelnicy, żydowską, na Chwaliszewie oraz łaźnię będącą własnością budowniczego Ratusza poznańskiego, Włocha Jana Baptysty Quadro. 1843 - Otwarto w Poznaniu stałą, jak się wydawało wówczas, scenę polską. Władze zgodziły się na to po długotrwałych zabiegach. Staraniami tymi kierował specjalny Komitet Teatralny w którym zasiadali Napoleon Kamieński, Cyprian Jarochowski, Stanisław Kolanowski i Jędrzej Moraczewski. Władze pruskie postawiły szereg warunków. Sztuki podlegać miały ścisłej kontroli cenzury, zaś trupa polska kierownictwu teatru niemieckiego. Zezwolenia na spektakle wydawane miały być na rok. Niezbyt szczęśliwie, jak się okazało, kompletowanie zespołu aktorskiego powierzono niemieckiemu przedsiębiorcy Ernestowi Vogtowi. Głównym jego celem nie było niestety stworzenie dobrego zespołu, lecz zbicie na tym przedsięwzięciu kapitału osobistego. Pomimo faktu, iż zebrano na ten cel niemałą kwotę 1000 talarów, wskutek skąpstwa Vogta udało się pozyskać bardzo miernych aktorów. Dawano więc przede wszystkim farsy. Sezon zainaugurowano słabiutkimi komedyjkami Dmuszewskiego: Niemy z miłości czyli dziewczyna doktorem oraz Turek z Krakowskiego Przedmieścia. W repertuarze sceny znalazły się nieliczne utwory wartościowe, np. Barbara Radziwiłłówna autorstwa Felińskiego. W sumie stała scena polska przetrwała w tym okresie w Poznaniu siedem miesięcy. 1919 - Generał Józef Dowbór Muśnicki (więcej na Jego temat) zastąpił majora Stanisława Taczaka (więcej na Jego temat) na stanowisku głównodowodzącego Powstania Wielkopolskiego.
Kalendarium	Strona główna

15 Styczeń

16 Styczeń

1653 -

"Dnia 15 stycznia z przyczyny niebezpieczeństwa buntu Chmielnickiego, który krajowi zagrażał, odbyło się w kościele katedralnym uroczyste nabożeństwo dla uproszenia od Boga pomyślności dla oręża polskiego. Po czym wyruszyła uroczysta procesja z cudownym krzyżem do kościoła Marii Magdaleny, gdzie znajdowało się wszystko duchowieństwo świeckie i zakonne, magistrat, cechy i mnóstwo ludu".

1813 -

Przybył do Poznania król Neapolu Murat i wicekról Italii. Murat opuścił Poznań po trzech dniach, natomiast wicekról Italii był w Poznaniu do 12 lutego. Jeszcze w tych pełnych zwątpienia dniach wystawili poznaniacy około 30 jeźdźców do walki. Ostatnie grupy wojska francuskiego opuściły miasto 13 lutego. W ślad za ostatnimi oddziałami wojsk francuskich wkroczyli do Poznania kozacy i rosyjski generał, graf Woroncow. Dowódca rosyjski ogłosił proklamację, w której zapowiadał zachowanie wszystkich dotychczasowych władz miejskich.

1844 -

W sali bazarowej "zgromadziło się osób przeszło czterysta na koncert Samuela Kossowskiego. Fantazya jego własnej kompozycji spowodowała najhuczniejsze oklaski. Gra Kossowskiego świadczy o niepospolitym talencie. Udaje się on do Niemiec i Francyi. Nie wątpimy, że skoro się rozpatrzy w muzycznym świecie, stanie pomiędzy pierwszymi mistrzami" Domysły poznańskiego recenzenta sprawdziły się. Kossowski występował "we wszystkich znaczniejszych miastach polskich oraz w Austrii i Niemczech. Krytyka ówczesna chwaliła piękność jego tonu i technikę znacznie wyrobioną".

1856 -

W kościele św. Marcina odbywały się uroczystości żałobne w związku ze śmiercią Adama Mickiewicza. "Kościół św. Marciński nie mógł objąć tłumów ludu z miasta i prowincji; schody i podwórze były zapchane mimo dokuczliwego zimna" - pisał świadek tych wydarzeń. Na środku kościoła ustawiono katafalk z portretem poety. Mowę żałobną, pełną patriotycznych akcentów, wygłosił najlepszy w owych czasach kaznodzieja poznański - ks. Aleksy Prusinowski. (więcej na Jego temat)

1894 -

Urodził się Zygmunt Zaleski. Ukończył ekonomię i historię, a w latach międzywojennych piastował funkcję wiceprezydenta Poznania. Był prezesem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, a przede wszystkim inicjatorem i wydawcą "Kronik Miasta Poznania".

1559 -

Król Zygmunt August przywilejem z dnia 16 stycznia upoważnił magistrat poznański do nabycia dwóch pustych placów koło zamku i postawienia na nich łaźni, z których w roku 1620 miasto miało 104 złote dochodu. Poznań posiadał w tym czasie następujące łaźnie: kapitulną nad brzegiem Warty, kapitulną na Ostrówku, na ulicy Koziej, na Rybakach, przy strzelnicy, żydowską, na Chwaliszewie oraz łaźnię będącą własnością budowniczego Ratusza poznańskiego, Włocha Jana Baptysty Quadro.

1843 -

Otwarto w Poznaniu stałą, jak się wydawało wówczas, scenę polską. Władze zgodziły się na to po długotrwałych zabiegach. Staraniami tymi kierował specjalny Komitet Teatralny w którym zasiadali Napoleon Kamieński, Cyprian Jarochowski, Stanisław Kolanowski i Jędrzej Moraczewski. Władze pruskie postawiły szereg warunków. Sztuki podlegać miały ścisłej kontroli cenzury, zaś trupa polska kierownictwu teatru niemieckiego. Zezwolenia na spektakle wydawane miały być na rok. Niezbyt szczęśliwie, jak się okazało, kompletowanie zespołu aktorskiego powierzono niemieckiemu przedsiębiorcy Ernestowi Vogtowi. Głównym jego celem nie było niestety stworzenie dobrego zespołu, lecz zbicie na tym przedsięwzięciu kapitału osobistego. Pomimo faktu, iż zebrano na ten cel niemałą kwotę 1000 talarów, wskutek skąpstwa Vogta udało się pozyskać bardzo miernych aktorów. Dawano więc przede wszystkim farsy. Sezon zainaugurowano słabiutkimi komedyjkami Dmuszewskiego: Niemy z miłości czyli dziewczyna doktorem oraz Turek z Krakowskiego Przedmieścia. W repertuarze sceny znalazły się nieliczne utwory wartościowe, np. Barbara Radziwiłłówna autorstwa Felińskiego. W sumie stała scena polska przetrwała w tym okresie w Poznaniu siedem miesięcy.

1919 -

Generał Józef Dowbór Muśnicki (więcej na Jego temat) zastąpił majora Stanisława Taczaka (więcej na Jego temat) na stanowisku głównodowodzącego Powstania Wielkopolskiego.

Kalendarium

Strona główna